اعتراف رئیس اسبق میراث فرهنگی به آبروریزی بین‌المللی جمهوری اسلامی در این حوزه

 رئیس اسبق سازمان میراث فرهنگی و یکی از اعضای دولت اصلاحات ضمن انتقاد از نوع مدیریت حاکم بر میراث فرهنگی گفت: نگاه سیاسی صرف به حوزه میراث و وزارتخانه تازه تاسیس کار را به جایی رسانده که در سطح کشور مدیرانی ابتکار عمل را به دست بگیرند که مباحث کارشناسی را فدای کنشگری سیاسی خود کنند.

به گزارش آواتودی به نقل از سایت دیده‌بان ایران، محمد بهشتی‌شیرازی عنوان کرد: اگر در بحث مرمت آثار به ثبت رسیده در فهرست میراث جهانی، اقدامات صورت گرفته بر خلاف ضوابط و اصول علمی باشد، این خطر وجود دارد که آن اثر تاریخی کشورمان در زمره آثار جهانی در معرض خطر قرار بگیرد و این رخداد یک آبروریزی برای کشور خواهد بود.

بر اساس این گزارش، اخبار ضد و نقیض از مرمت غیراصولی مسجد جامع عباسی اصفهان در روزهای اخیر، در کنار بی‌توجهی روز افزون به بناهای تاریخی در استان‌های مختلف کشور، موج جدیدی از انتقادات را متوجه مجموعه مدیریتی میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی کرده است.

منتقدین بر این باور هستند که اهمال صورت گرفته در سپردن مسئولیت مرمت یکی از مساجد شاخص کشور تنها بخشی از دومینوی ناکارآمدی مسؤولان وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی است.

آنها ضمن ارجاع به رفتار غیرحرفه‌ای عزت‌الله ضرغامی در حمل یکی از اشیای تاریخی در هنگام بازدید از مخزن موزه ملی ایران، می‌گویند؛ انتصاب افراد غیرمتخصص در پست‌های مهمی که نیازمند کار کارشناسی است، موجب شده صدر تا ذیل یکی از مهمترین وزارتخانه‌های کشور پر از مدیرانی با نگرش سیاسی صرف شود.

در همین رابطه محمد بهشتی‌شیرازی که در سال‌های دور در جایگاه معاون رئیس‌جمهور مسئولیت حراست از میراث فرهنگی کشور را بر عهده داشت، به دیده بان ایران می‌گوید؛ فضای حاکم بر جامعه امروز ایران آنقدر تحت تاثیر مسایل سیاسی قرار گرفته که حتی موضوعات تخصصی حوزه میراث فرهنگی نیز به سرعت رنگ و بوی سیاسی پیدا می‌کند.

وی می‌گوید؛ کاش میراث فرهنگی در همان جایگاه معاونت در ریاست‌جمهوری باقی می‌ماند تا مسائلی همچون احتمال استیضاح وزیر مربوطه و همچنین کنش‌ها و نگاه‌های سیاسی بر حوزه بسیار حساس میراث فرهنگی کشور سایه نمی‌انداخت.

بهشتی‌شیرازی گفت: بحران‌های موجود در جامعه امروز ایران، عاملی شده تا هر اتفاقی که ارتباط مستقیم با بحث میراث فرهنگی پیدا می‌کند، پیوست سیاسی به خود بگیرد. متأسفانه جهت‌گیری‌های صفر و صدی در تخفیف و یا تشدید رخدادهای پیش آمده عاملی می‌شود تا موضوعات در محدوده کارشناسی باقی نماند و به این ترتیب مواجهه تخصصی با موضوع بسیار سخت می‌شود و هر موضوعی موافقان و مخالفان سرسختی پیدا می‌کند که هیچ‌کدام به نظر کارشناسی رضایت نمی‌دهند.

وی در مواجهه با این پرسش که تبدیل سازمان میراث فرهنگی به یک وزارتخانه تا چه میزان برای این بخش سود و زیان داشته، ابزار داشت: ادغام حوزه‌های میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی با یکدیگر موجب خسارت به هر سه حوزه شد، زیرا این حوزه‌ها با یکدیگر هم‌جنس نبودند و اشتراکی نداشتند.

این مقام اسبق میراث فرهنگی تاکید کرد: حاکم شدن نگاه سیاسی به موضوعاتی همچون میراث فرهنگی آسیب‌زا است چراکه میراث‌ فرهنگی به لحاظ اهمیت و حساسیت همچون بار شیشه است و در نتیجه طی این کشمکش‌ حتی اگر طرفداران میراث‌ فرهنگی پیروز شوند، مسلما این بار شیشه آسیب خواهد دید.